Можливості Польщі щодо поглиблення європеїзації України в контексті російських загроз

Abstract

Stosunki międzynarodowe na kontynencie europejskim w ostatnich latach charakteryzowały się narastającymi zawirowaniami, co jest w dużej mierze efektem agresywnej polityki Federacji Rosyjskiej. Reakcja ze strony liderów światowej czołówki na tę sytuację jest ograniczona, a czasem nawet fałszywa. Doprowadziło to do pogłębienia się negatywnych tendencji, które uwidoczniły się w czasie okupacji Krymu przez Rosję i konfliktu rosyjsko-ukraińskiego w Donbasie. Naprawienie sytuacji przez uzyskanie przez Ukrainę członkostwa w NATO i UE w najbliższym czasie jest niemożliwe ze względu na brak konsensusu wśród członków zjednoczeń w sprawie rozszerzenia na Wschód. Zachęca to rząd państwa ukraińskiego do taktyki małych kroków w planie zbliżania się do wspólnot. W tym kontekście istotne jest włączenie strony ukraińskiej w różne inicjatywy podejmowane przez Polskę, które obiektywnie rozszerzają „warunkową obecność” Ukrainy w Europie. Udział Ukrainy w realizacji projektów w ramach „Inicjatywy Trójmorza” to dobra okazja do pogłębienia wielowymiarowych praktycznych więzi z państwami członkowskimi UE i Sojuszem Północnoatlantyckim. Wzrostowi obecności Ukrainy w europejskiej i euroatlantyckiej przestrzeni informacyjnej, rozszerzaniu różnorodnych kontaktów służą także trójstronne formy współpracy z udziałem Ukrainy, Polski i Litwy, takie jak Zgromadzenie Parlamentarne Polska-Litwa-Ukraina, Brygada Litewsko-Polsko-Ukraińska czy Trójkąt Lubelski. Dobrym sposobem na rozwiązanie ważnych dla Ukrainy problemów, a jednocześnie wzrostu obecności Ukrainy w europejskiej i euroatlantyckiej przestrzeni informacyjnej, jest zaangażowanie polskiego przywództwa w dyskusję, a w przyszłości udział w nowej międzynarodowej platformie mającej na celu deokupację Krymu.